Na ulicach mego miasta

Przesłuchanie tej kasety sprawiło mi pewną trudność ze względu na sam rodzaj nośnika jak i na zawartość, nagraną w sposób mogący wywołać spore zastrzeżenia słuchacza. Nie chodzi przy tym o jakość realizacji tylko sposób powielania. Jedna strona kasety brzmi nawet przyzwoicie, ale druga dociera do mnie niczym przez ścianę od sąsiada, no ale może miałem pecha i taki mi się trafił egzemplarz. Anarchol to polska kapela z Toronto, która zaprezentowała się słuchaczom w kraju sesją zrealizowaną w 1998 roku „na żywo w studio” aby – jak sami muzycy sugerują – „jakość przypominała materiały zespołów alternatywnej polskiej sceny lat 80-tych”. Wobec szerokiego spektrum polskiego punka tamtych lat, każdy zespół ciągnący brzmieniowo w tamtą stronę wpasuje się w klimat bezproblemowo. Tak też jest w tym przypadku. Ciężki, momentami wolny punk rock, może zainteresować fanów mających słabość do wspomnianej epoki. Czasem Anarchol sięga w swoich kompozycjach po wsparcie saksofonu co łagodzi dość ciężko brzmiące kawałki. Tekstowo grupa porusza się w tematyce określonej tytułem kasety uzupełniając ją osobistymi przemyśleniami i kilkoma sztandarowymi kwestiami znanymi z twórczości kapel zaangażowanych (ekologia, polityka, wojny, etc). Generalnie dobre wrażenie choć przydałoby się trochę więcej urozmaicenia i nieco więcej życia, bo momentami mam wrażenie, że zbyt wolne kawałki przy monumentalnie brzmiących gitarach zbliżają zespół do hardcore, a czasem do jakichś post punkowych produkcji. Ciężko dzisiaj znaleźć płytę z tak brzmiącą kapelą i pewnie to jest największą zaletą Anarchola, zgodnie z założeniami muzyków. Chętnie posłuchałbym tego materiału z płyty bez konieczności walki z jakością na jaką – w tym przypadku - naraża mnie kaseta magnetofonowa. (Dzidek)
(NO SPEED LIMIT, Kamil Bojarski, Potworowska 22,26-500 Radom)